ตวันอับแสง

ข้อมูลเบื้องต้น

สาวน้อยนัยน์ตาคม ทายาทเจ้าของโรงแรมชื่อดัง กำลังดีใจได้ข่าวอำเภอจะได้รับการจัดตั้งเป็นจังหวัด  ความหวังรวยจากการขายที่ดินมรดกจากพ่อ ในฐานะลูกสาวคนเล็ก….ฝันไกลจนสุดกู่เงินหลายล้านกองอยู่ตรงหน้า “ไม่รวยคราวนี้จะรวยคราวไหน”แสงเทียนที่สว่างบนห้องพระ….รูปพ่อบนโต็ะบูชายิ้มให้กระแสจิตปรุงแต่ง…."เอาหละถึงคราวฉันบ้างพ่อ" หนุ่มๆคงมองตาเป็นมันหละคราวนี้….เอ็ม ชื่อเล่นทายาทคนมีเงิน รำพึงรำพันกับตัวเอง

“คิดอะไรหรือจ๊ะคนสวย”

“เรื่อยเปลือยแหละ เธอ” นุ่น เพื่อนสาวพยาบาลมาเยี่ยม

“เอ็ม พวกเราจะรวยกันคราวนี้แหละเพื่อน ที่ดินคงมีราคา”

“แกคิดทำอะไร เราจึงจะรวยนุ่น”

“เราจะจัดสรรที่แบ่งขายคงได้เงินเยอะนะเอ็ม”

“ไม่เอาด้วยรำคาญฉันจะขายเงินสด”

“พวกเราคงได้เฮ..นะเอ็ม”พยาบาลสาวให้ความหวัง

เป็นที่หมายปองของหนุ่มกลัดมัน จากส่วนราชการ จนถึงหนุ่มชาวบ้านทั่วไป  หวังเข้าครอบครองหัวใจสาวสวยรวยที่ดิน สองสาวเป็นดาวประดับวงการขึ้นมาทันตาเห็น

“นุ่นครับ ผมรองฯจากโรงเรียนดัง…อยากรู้จักคุณ" 

“ได้เบอร์โทร.จากใครคะ”

“เอ็ม ครับ”เสียงใสๆของหนุ่มข้าราชการเข้ามาในชีวิตอยากพบหน้าเสียแล้ว นุ่น ตกลงรับความหวังดีด้วยความซื่อ ข้าราชการเป็นคนดี อีกสองวันถัดมา..เสียงเรียกหาด้วยเสียงเพลงดังขึ้น

“มื้อแลงว่างบ่อ ฯ”…เพลงดังแห่งท้องถิ่นที่ผู้คนชอบร้องจีบสาวนุ่นรีบวางหู ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยพบอย่างนี้ จิตใจว้าวุ่น จะมาไม้ไหนผู้ชาย ติดต่อไปหาเพื่อน

“เอ็ม มีผูชายติดต่อมาบ่อยเลยรำคาญ”

“เช่นกันเธอหลังจากข่าวจังหวัดได้รับความเห็นชอบจากรัฐบาล”

“เอาอย่างไรดีเพื่อน”

“นัดเจอเลยที่ไหนสักแห่ง”

“โรงแรมฉันไง”

“ตกลงเพื่อน”

ข่าวอนุมัติจัดตั้งจังหวัด สร้างความพึงพอใจ ความหวังผู้คนเดินตลาด จับจ่ายซื้อหาสินค้าหนาตา โรงแรมรับแขกจนเต็มห้องทุกวัน กระแสเงินหมุนเวียน สภาพคล่องในการเงินหมุนเวียนถึงครอบครัว ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส สาวน้อย พบหนุ่มที่นัดหมายภายในห้องรับรองโรงแรม…

“สวัสดีครับผม หนิงครับ ที่เอ็มให้หมายเลขโทรศัพท์ไว้ครับ”

“เหมือนชื่อตลกเลยหรือคะ"

“ใครครับ”

“หนิงหน่องไง?ดังออก”

“อยากดังเหมือนกันครับ”

“ทางไหนคะ”

“ในหัวใจ นุ่นครับ”

“ทำไงได้แม่ตั้งชื่อเล่นให้ครับ”

นุ่นมองตาไม่กระพริบค้นหามุมที่อยากเจอ รูปหล่อ หน้าตารับแขก  ถามใจตนเอง เอียงอายบ้างนิดๆเอาอย่างไรดี…

“ผมพึ่งย้ายมารับหน้าที่รองฯสามเดือนครับ อยากมีเพื่อนคุยที่ถูกใจสักคนหากเป็นไปได้ คงไมย้ายไปที่ไหนอีกแล้ว คนเมืองน่ารักครับ การยังชีพน่าจะดีกว่าที่อื่น เมืองจะเติบโต ได้ข่าวจาก เอ็ม จึงตัดสินใจติดต่อมา หาก หัวใจยังว่างกรุณาโปรดพิจารณาคงได้บุญนะครับ”

“ในฐานะอะไรคะ คนรู้จัก เพื่อน แฟน หรือ….?”

“ไม่อ้อมค้อมนะคะตรงประเด็นไม่อยากคิดมาก”

“กรุณาอย่างไรแค่ไหนเพียงไรสุดแท้ใจนุ่นพิจารณาครับ”

“ขอโทษค่ะขอปรึกษากับเพื่อนก่อนเราพึ่งพบกันไม่อยากจะเชื่อแม่สื่อค่ะ”

“ยินดีครับหากมีอะไรให้รับใช้หารือได้ทุกเวลา ขอตัวฝากความหวังความรู้สึกดีด้วยครับ”

หนุ่มบอกลา นุ่นไม่ได้คิดอะไร เอ็มเดินมาหลังรับแขก ห้องพักลงตัว มองตาเพื่อนรักแล้วยิ้มทักทาย

“ ไง นุ่น พอไปวัดไปวาได้มั้ยเพื่อน”

“หล่อนะเอ็มกลัวเจ้าชู้มากกว่า”

“ผู้ชายเธอ สักแต่ว่าเราพอใจอย่างไร แล้วแต่บุพเพสันนิวาสที่เขาว่านั่นแหละ นุ่น”

“เราเช่นกัน ทำงานการบัญชีหน่วยงานใหญ่ มีผู้ชายจีบโน่นนี่นั่นทุกวัน รำคาญแต่ทำใจเพราะต้องการเพื่อนร่วมงานให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ”

“พิจารณาเองนะ หัวใจเรา มีเสรีภาพในทุกด้านเพื่อน”

เอ็ม ให้การบ้านหัวใจ สาวเพื่อนคู่หู นุ่น เดินตัวลอยคิดไม่ตกสำหรับเจ้าของหัวใจ ไม่เคยรับรักใคร เพราะเป็นคนซื่อ เดินถึงบ้าน โดนแซวจากกลุ่มเพื่อน

“ไปไหนมา นุ่น ทุกวันนี้มีหนุ่มๆมาหน้าบ้านแปลกหน้าทุกวันนะ เธอ”

“เขาคงเห็นเรามีที่ดินหลายแห่งนะคงหวังจะตื้อเรานั่นแหละ”

“นุ่น ระวังนะ สวย และ รวย อย่าหลงลมลวงผู้ชาย อกหักเอาง่ายๆเพื่อนน้ำตาตก ผิดหวังนรกใจคิดดีๆนะ”

สามเดือนผ่านไป  นุ่นไม่คลาดเดาเสียงที่ได้ฟัง ที่โรงแรมเพื่อนจะมีซ้ำ ทุกอย่างคงลอยลมน้ำคำชาย เอาอะไรมาการันตี มองไปที่หน้าบ้านคนส่งจดหมายเดินมา

“จดหมายลงทะเบียนครับ”

นุ่น ไม่เคยได้รับจดหมายใคร คิดในใจเป็นหมายเรียกอะไร?หรือใครทวงหนี้ที่แม่เคยก่อ จากการเล่นหวยเดือนละหลายพัน รีบเปิดซองมองเห็นรูปชายหนุ่มยิ้มหวานรีบอ่านดู…

“ นุ่น ครับ ผมไม่ได้แจ้งข่าวว่าในขณะนี้กำลังอบรมผู้บริหารระดับสูงที่กรุงเทพฯ สามเดือน คิดถึงเสมอ เอารูปที่ เอ็มเขาให้ไว้ ใส่กรอบวางไว้ข้างเตียงนอน เป็นเอามากๆ นุ่นครับผมยังหลงคุยกับรูปภาพ ว่า ”คิดถึงนะที่รัก" เสมือนนุ่นยิ้มตอบรับ ไม่ทราบว่าหลงรักคุณมากอย่างนี้ คงเป็นเพราะแอบมองแอบคิดมานานนั่นเอง ตรึกตรองดีแล้วครับ นุ่น ครูสาวหลายคนที่สอนโรงเรียนเดียวกัน เขาให้ท้ายทุกวัน แต่ ใจมันไม่ยอมรับ นุ่นครับหากพิจารณาผมว่า พอจะเป็นที่ปรึกษาใจ และรับไว้สักนิดก็เป็นบุญผม ยอมรับครับอาการอย่างนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิต มีแต่ทรนง เล่นตัวตลอดมา ฝาก เอ็มไว้ ช่วยบอกด้วยผมมาอบรมไม่ทราบว่าเอ็มเขาคุยให้ฟังบ้างหรือไม่ ผมเล่าให้ผู้ใหญ่ฟังแล้วหาก นุ่นรับฟังจะยกขันหมากเลยครับ

ขอรบกวนเพียงเท่านี้กลับถึงโรงเรียนเมื่อไรจะไปหา..คิดถึงเหลือเกิน"

ฮ้า..ฮ้า…นุ่นหัวเราะชอบใจว่ามีผู้ชายคุยด้วยเหมือนกัน  เริ่มจิตใจอ่อน มองอนาคตสาวๆก็อยากเป็นคุณนายกับเขาบ้าง เสียงออดอ้อนในจดหมายแม้คิดว่าไม่น่าเชื่อแต่ก็เก็บมาเป็นอารมณ์ ถือจดหมายเข้าหาเพื่อน "

“ เอ็ม อ่านดู”

“ ยายบ้า..เรื่องความรักเป็นความลับของหัวใจให้เราอ่านทำไม? หรือหลงรักเขาแล้ว”

“ไม่เชิงนะเอม แต่คิดถึงบ้างเท่านั้น”

“ความคิดถึงนั่นแหละเป็นส่วนหนึ่งของความรัก นุุ่น”

“เหรอ..รักก็รักหวะเอม”

เธอลองนอนกับฉันมั้ยที่โรงแรมนี่นะ มีทุกคู่มาเช่าเข้านอน มีลูกมีเมีย สาวแก่แม่หม้าย มีผัวยังมาเช่าทำรักกันนะเธอสนใจมั้ยหละ"

“มันเป็นเรื่องธรรมชาติเธอใครๆก็แสวงหามัน มีแต่เธอนี่

แหละซื่อบื้อ”

“ตกลงเอมฉันจะเชื่อเธอ”

พยาบาลสาวอยู่ในกรอบของศีลธรรมตามพ่อและแม่ อยากรู้จักโลกของปัจจุบัน สนามหญ้าโรงแรม หนุ่มสาวมาพลอดรัก เต็มบริเวณ โอบกอด หอมแก้ม มีให้เห็น โลกของมายาเริ่มอินในสมอง…คิดถึงเจ้าของจดหมาย..หากเราแต่งงานคงเป็นแบบนี้หละ รอยจูบ รอยรัก ที่เรามองคงเกิดขึ้นแน่นอน…เพียงพบเห็นใจมันสยิว อยากลองเสียแล้ว ไม่นานนักกำลังเพลินกับการมองเสียงเรียก

“สวัสดี นุ่น” เสียงที่กำลังคิดถึงมาพอดี

“นุ่นครับผมซื้อของฝากมาให้เพื่อยืนยันคำพูดครับ”

“เอ็มครับ แหวนเพชรเม็ดงาม  ผมจะหมั้น นุ่นขอให้เอ็มมาเป็นผู้รู้เห็นว่าผมเอาจริง”

" ฮ้า..ฮ้า..เอ็มหัวเราะ เธอจะได้แต่งงานแน่ นุ่นผู้ชายใจถึงมากเธอ"

หนุ่มบรรจงแกะกล่องมองดูด้านในแหวนเพชรสมฐานะวางอยู่ค่อยๆหยิบขึ้นมาดึงนิ้วเรียวงามของสาวมาสวมแล้วจูบประทับไว้

"นุ่นครับไม่นานนักพ่อแม่ผมจะมาสู่ขอ อย่างนี้นะเอ็ม ผมขอขอบคุณที่เป็นแม่สื่อให้ พรุ่งนี้จะรีบกลับกรุงเทพฯอบรม

สัปดาห์สุดท้ายฝากดูแล นุ่น ด้วย ที่รักขอกลับก่อนรถรอแล้วมากันหลายคนครับ"

“เออ..เธอโชคดีจริงๆ นุ่น มีชายที่มีความจริงใจ ดีใจด้วยเพื่อนอย่าละเมอคนเดียวหละ ราตรีสวัสดิ์นะพยาบาลสาว”

เป็นไปตามแผนที่วางไว้สำหรับหัวนักบริหาร งานหมั้น งานแต่ง ดำเนินไปสมเกียรติสมศักดิ์ศรี แขกในงานมีทุกระดับ นักการเมือง หัวหน้่าส่วนราชการ ข่าวการแต่งงานหวือหวาอวดชาวบ้าน ชีวิตสาวพยาบาลเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ ไปที่ไหนมีแต่คำสรรเสริญเยินยอ…

“คุณนาย  อย่าลืมพวกเรานะเพื่อน ”

“เดือดร้อนบอกกันนะเธอ"

หลังงานแต่งไปหลายเดือน ชีวิต นุ่นปลี่ยนเป็นเจ้าแม่เงินดอก กลุ่มเพื่อน ชาวบ้านเงินไม่ทันมือตกเป็นลูกหนี้พยาบาลสาว มีเงินมีอำนาจ คุณนายรับแขกสามีทุกวันด้วยไมตรีจิต แต่งตัวดี มีคนมองและอิจฉา…

อยู่มาวันหนึ่ง เรื่องที่ไม่เคยได้รับฟังจากแม่ตื่นตาตื่นใจ …ความฝันกำลังจะกลายเป็นจริง เงินล้านจะเข้ามือ แม่เดินมาปรึกษา

“ ลูกนุ่น แม่ตกลงจะขายที่ดิน แปลงติดศูนย์ราชการเขาให้ราคาสิบล้านลูก”

“สิบล้านหรือคะแม่”

“ทำไมต้องขายคะ”

“ผัวเองนั่นหละอยากจะมีเงินลงทุนทำธุระกิจที่ดิน ถมที่ถมทาง บ้านเมืองกำลังมีการก่อสร้างรองรับจังหวัด”

“ดีค่ะแม่ตกลงเลย”

เงินสิบล้านผ่านเข้ามือเขยครูผู้ใจถึง นักบริหารระดับจังหวัด วางแผนซื้อรถขุด รถบรรทุกสิบคันดำเนินงานรับเหมาทุกที่สร้างเงินเข้าบัญชีวันละหลายหมื่น ยิ่งทำให้คุณนายเฉิดฉาย ราศรีคนมีเงินจับ เดินเหินไปที่ไหนมีคนพูดคนจา สังคมสูงขึ้น ลาออกจากพยาบาล รับผิดชอบการเงินจากทุนดำเนินการ

“ที่รัก..บัดนี้สมใจเราแล้ว เงินไหลเข้าบัญชีทุกวันดีใจมั้ยจ๊ะ”

“ขอเพียงอย่างเดียวความหวงความหึงเอาไว้ข้างหลังเพราะพี่ต้องคิดต่อลูกค้าทุกระดับ”

“เอาเถอะพี่ งานดี มีเงินเก็บทุกวัน มีความสุขแล้วหละ”

“ขออย่างเดียวอย่านอกใจนะคะ ”

“โถ…ใครจะใจร้ายสำหรับเมียสวยรวยที่สุดยามนี้”

“รักษาคำพูดอย่าให้จับได้ค่ะ”

“อ้อ งานเราขยายตัวไปหลายพื้นที่ลูกน้องนับสิบ พี่ต้องดูแลเงินเดือนสวัสดิการ สำหรับเงินเดือนพี่ห้าหมื่นขอมอบให้เธอดูแลนะที่รัก วันนี้ไม่ได้กลับบ้านนายระดับประเทศมาตรวจราชการ”

"นุ่น เริ่มคิดมากเงินเข้าบัญชีลดระดับ ทั้งๆที่งานหนาแน่นทุกวัน นึกถึงคำสัญญาก่อนขายที่ ถ้อยคำหวานที่กินใจ

“ ที่รัก..ชีวิตสองเราดูดีขึ้นทุกวัน เสมือนแสงแรกของตะวันยามเช้าโผล่ที่ขอบฟ้า แสงทองสวยงามยามเช้าให้ความสว่างแก่สองเรา การงาน การเงิน เข้ามือ ชีวิตเฉิดฉาย”

“พี่ครู ขออย่าให้มีก้อนเมฆมาบดบัง แสงแห่งตะวัน กาลเวลารอเราอยู่ข้างหน้าทุกวัน นั่นแหละคือคำตอบสุดท้ายค่ะ”

“วันนี้จะไม่ไปที่ไหนขอนอนกอดเมียสักวัน”

“ตามใจขออย่าให้เงินขาดบัญชี ”

นุ่นเงินเข้ามือแต่ไม่มีความสุข ห่วงเงิน ห่วงสามีจะปันใจให้คนอื่น ครู ข้าราชการบรรจุใหม่มากมาย กลัวใจสามีจนนอนไม่หลับ ปัญหาใจเกิดขึ้นเพราะความหวง "เสียทองเท่าหัวจะไม่ยอมเสียผัวให้ใคร?"ยังก้องในหู มัวเพลินกับธุระกิจจนลืมเพื่อนคนสนิท…เดินทางไปหา

“ลมอะไรเอ่ยพัดมา นุ่น”

“ลมคิดถึงหวะแก”

"ตั้งแต่เป็นคุณนายหลังแต่งงาน เป็นครั้งแรกที่มาหาฉันนึกว่าได้ผัวลืมเพื่อนเสียแล้ว"

“ท้องหรือยังจ๊ะ”

“ยังเอ็ม”

"แหมๆๆ…ขยันทำการบ้านหน่อยซีเงินทองผูกใจเขาไม่อยู่นะ ผู้ชายมีงานดี มีเงิน มีอำนาจไว้ใจยาก"
“ทำอย่างไรเอ็ม กลับบ้านดึกๆดื่นๆ บอกว่างานหนัก หลับปุ๋ยเลย”

“จัดการเองซีเธอ”

""ไม่เอาเรื่องในมุ้ง ขอปรึกษาหน่อย"

“ได้ข่าวอะไรบ้างมั้ยเอ็ม”

“ข่าวอะไรจ๊ะ”

“ความเจ้าชู้ของผัวฉันแหละเธอ”

“ยิ้มเข้าไว้นางหนู เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ อย่าเก็บมาคิดมันปวดหัวรู้มั้ย”

“เอ็ม แรกๆเงินดี การบ้านไม่เคยขาด กลับบ้านตรงเวลา แต่ทุกวันนี้เปลี่ยนไปมาก แรกรักมันหวานเสียจนเอียน เพื่อน ทุกวันนี้เราเข้าใกล้บอกว่าเหนื่อยกับงาน กลับบ้านหน้าหวานแต่เดี๋ยวนี้ หน้าอูมมาแต่ไกล”

“เออน่า…ใจเย็นเข้าไว้จับได้คาหนังคาเขาค่อยว่ากัน นุ่น”

นุ่นกลับบ้านด้วยจิตใจขุ่นมัวกับอาการสามี  ถึงบ้านจดหมายที่ตู้ไปษณีย์รีบเปิดดูตกใจ…

“ที่รัก..หลายเดือนที่เราอยู่ด้วยกันบางเวลา ชอบสนุกลืมคุมกำเนิด  หนู้ท้องแล้วค่ะที่รักกลับจากงานมาหาหนู ซื้ออาหารรสหวานๆมาให้ด้วยนะคะคนเก่งแค่นี้นะ อย่านานนักคิดถึงมาก”ไม่กี่บรรทัดที่อ่านมันเจ็บเข้ากระดูก รีบเก็บหลักฐานไว้ในกำมือ

คิดถึงคำสาบานที่ศาลปู่ตาหลังภูพานคำ เมื่อแรกพบ  ความรักกลายเป็นความโกรธ เจ็บใจ ไม่คลาดคิดว่า สามีจะเป็นอย่างคนอื่นที่เคยพบเคยเห็น การอย่าร้างได้พบเห็นหลายคู่ …แสงตะวันเจิดจ้าในชีวิต ทรัพย์สิน เงินบัญชีมีตัวเลขลดลงถูกถอนไป จากบัญชีร่วม

นุ่นคิดหนัก ความรักไว้วางใจถูกแทรกแซงจากมือที่สาม….จะทำอย่างไรดี หนังสือให้นำส่งค่างวดรถมาถึงขาดส่งหลายเดือน จับได้ว่า สามีบอกใช้เงินสดจากการขายที่ซื้อมาอนิจจา…เวรกรรม

"นอนรอสามีไม่ยอมบอกใคร หกทุ่มเสียงเคาะประตู….

“นุ่นพี่มาแล้วเปิดประตูด้วยที่รัก”

กลิ่นเหล้าติดตัวมาทุกครั้ง ยังให้ความโกรธเพิ่มกำลัง ตัดใจเปิดประตู สามีเข้าหอมแก้ม พยาบาลสาวสวน ด้วยหมัดตรงเข้าปลายคาง กอดคอตีเข่า วิชามวยที่ร่ำเรียนมาได้ใช้กับสามีตนเอง คนเมาไม่มีกำลังขัดขืนเสียทีเมียรัก

“ต่อยพี่ทำไม?”

“นี่หลักฐานจดหมายเมียน้อย…”

“ไปไหนจงไปให้ไกลสุดกู่” นุ่นเข้าห้องถือปืนออกมาพร้อมทำงาน คนกลัวเมียรู้ความผิดตนเองรีบกระโดดหน้าต่างหนีตายเอาตัวรอด วิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต หัวซุกหัวซุนไปบ้านคนรู้จักมักชอบกัน เสียงปืนดังไล่หลัง

“ลุง เปิดประตู”

เสียงที่จำได้ รองฯนั่นเอง นึกว่าใคร?

“มีอะไรวิ่งหนีมาสุดกำลัง”

“เมียจะยิงผมลุง”

“ทำไม?”

“เมียน้อยเขียนจดหมายมาที่บ้าน นุ่นได้อ่านมันโกรธจนไล่ผมหนีลุง”

“เหมือนนกปีกหักนะท่านบอกแล้วบ่อฟังกัน บินสูงอวดความร่ำรวย สุรานารี มันไม่เข้าใครออกใครน้อง”

“ดึกมากแล้วนอนพรุ่งนี้คุยกัน”

หลังจากไล่ผัวออกจากบ้าน นุ่นได้สติขบคิด ความโกรธเกือบจะเป็นผู้ร้ายฆ่าคน ….จะปรึกษาแม่ ก็หลงลูกเขยเสียจนไม่เข้าบ้าน มีเงินใช้หลงลมชายหลอกใช้เงิน …นุ่นตัดสินใจไปเล่าให้พระที่เคารพนับถือเพื่อนของพ่อ บวชเรียนตั้งแต่อายุแปดปีจนเป็นพระครู….

“นุ่น มาวัดแต่เช้าเลยหรือ”

“เจ้าค่ะปู่”

“ไม่สบายใจค่ะ เกือบฆ่าคนตาย”

“ฆ่าใครหละลูก”

“สามีนุ่นเองค่ะ”

นุ่นเล่าให้ฟังทั้งหมด ตั้งแต่แรกพบจนจบวันมีเรื่อง ด้วยน้ำตานองหน้า..

"ตั้งใจดีๆลูก นี่แหละชีวิต ต้องรู้ทันจิต ที่คอยปรุงแต่งอารมณ์ ชีวิตที่รุ่งเรือง มีคนสรรเสริญ เงินทองไหลเข้ามือ

อำนาจ  ลาภ ยศ สรเสริญ สุข มันไม่ยั่งยืน ผัวลูกมันหลงเสียจนเสียผู้เสียคน แม่ก็เช่นกัน เป็นเพราะกรรมเก่านั่นเองลูก คิดจะทำอย่างไรดีหละ"

“ เงินในบัญชีถูกผัวหลอกเอาไช้หมด รถต้องถูกยึดแน่ๆขายที่ทางสิบล้าน ผัวผลาญเสียจนหมดตัว เพราะความซื่อ เห็นเขาเป็นข้าราชการไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ค่ะ”

“นั่นแหละชีวิต มีขึ้น มีลง สุดแท้แต่บุญนำพา กรรมเก่านั่นแหละ ค่อยคิดค่อยแก้ ทุกอย่างมีทางออก”

“นุ่นหมดทางนอนคิดทั้งคืน ขืนอยู่ไปคงเป็นฆาตกรปู่”

“นุ่นจะขอบวชชี ยังไม่ปลงผมช่วยนุ่นด้วยค่ะ”

“ไม่สายลูกหากตัดสินใจแล้วปู่จัดการให้”

ย้อนรอยชายเจ้าชู้ สามี หลังจากเมียยื่นคำขาดตัดใจไปอยู่กับเมียน้อย ต่างอำเภอ ย้ายตัวเองหนีปัญหา คนนินทาหนาหู เสียงสาบแช่งไม่ขาดสาย ไม่กล้าสู้หน้าคน เสมือนนกบินสูง เมื่อปีกหักทุกอย่างจบ มียศเสื่อมยศ มีลาภเสื่อมลาภ เพราะหลงตนเอง เสียใจ ติดเหล้าเมาสุราทุกวันในที่สุด รถเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตกลางถนน..อนิจจา..

ตะวันที่เฉิดฉายอับแสงลง ด้วยความหลงตนเอง เหลือเพียงความประพฤติให้ผู้คนสาบแช่ง จนกว่าคนจะลืมตามกาลเวลา…

ย้อนมาที่ สาวพยาบาล นุ่นบวชชี นำความรู้ที่เรียนมาช่วยบรรเทาความเจ็บจากโรคภัย ด้วยการดูแลของพระครู ผู้คนเห็นใจที่เสียรู้คน ให้การสนับสนุน นุ่นหันหน้าเข้าหาแสงแห่งธรรม หันหลังให้ความหลังสมใจนึก ค่อยเรียนรู้ฝึกบำเพ็ญเพียร ทำสมาธิให้เกิดพลังจิต เอาชนะความโกรธได้

ติดตามพลังจิตของนุ่นด้วยแสงแห่งธรรม การนำของพระครูเพื่อนของพ่อ…

พบกับตะวันที่อับแสงลงจะเฉิดฉายได้หรือไม่? คอยติดตาม

ขอได้รับความขอบคุณจากผู้เขียน……

"

"

"